Taiwan Indigenous Peoples Cultural Park

สวัสดีค่าาาา เพื่อน ๆ ที่อยู่ในเมืองผิงตง (Pingtung) นั้นมักจะชอบพูดว่าเมืองนี้เป็นเมืองที่น่าเบื่อ ไม่มีอะไรเลยยยยย ซึ่งเคโกะว่าก็จริงครึ่งหนึ่งนะ (555) เพราะบางสถานที่เที่ยวบางที่อะ ไม่มีรถประจำทางไปค่ะ เลยทำให้รู้สึกว่าไม่มีที่เที่ยวไหนเลย เฉพาะในเมืองนี้นะคะ

แต่ก็นะ ก็ยังไม่วายหาที่ไปจนได้ค่ะ ซึ่งที่นี่นั้น ไปง่าย มีรถประจำทางไป มีรอบเวลารถบัสเป๊ะ ๆ เลย แต่ว่าก็ยังคิดอยู่ว่าควรจะมีความเข้าใจในความเป็นมาของไต้หวันสักนิดหน่อยก็จะดีค่ะ หรือไม่ก็ชอบแนวพิพิธภัณฑ์ หรือชอบแนว ๆ วัฒนธรรมพื้นเมืองไรงี้อยู่เป็นทุนเดิมซักหน่อยล่ะค่ะ น่าจะเข้าถึงและอินได้มากขึ้นนะคะ

Spot name : Taiwan Indigenous Peoples Cultural Park / 台湾原住民族文化园区
Website : https://www.tacp.gov.tw/tacpeng/home02_2.aspx?ID=4
Facebook : https://www.facebook.com/tacp.tw/
Opening hours : 8.30-17.30 (closed on Monday)
Entrance Fee : 150NTD
Access : Taiwan 好行 bus no.508 from Pingtung Station (120NTD for 1-day ticket)
Visited date : 10 March 2018

เคโกะเริ่มต้นการเดินทางที่สถานีรถไฟผิงตงนะคะ เดินไปขึ้นที่ท่ารถบัสเหมือนโพสต์ก่อนหน้าที่ไปเกาะเสี่ยวหลิวฉิวค่ะ ซึ่งท่ารถจะอยู่ทางด้านซ้ายมือของสถานีรถไฟ ติดกับ 7-11 ค่ะ แล้วก็ไปที่บูธขายตั๋วเพื่อซื้อตั๋วแบบ 1-day pass มา (ราคา 120NTD) ซึ่งจริง ๆ จะไม่ซื้อก็ได้ จะแตะบัตร Easycard ก็ได้ค่ะ เพียงแต่ว่าซื้อแบบ 1-day pass ก็จะคุ้มกว่าและถูกกว่าจ่ายเป็นเที่ยว ๆ ไปค่ะ

จุดที่ขึ้นรถบัสก็จะมีสัญลักษณ์ของรถบัส Taiwan 好行 อยู่ค่ะ

นั่งรถไปจนสุดสายเลยค่ะ รถบัสก็จะมาจอดที่ด้านหน้าของ Cultural Park แห่งนี้

แล้วก็เดินไปซื้อตั๋วเข้ากันค่ะ ราคา 150NTD ค่ะ

พอเข้ามาด้านในแล้ว จะมี tourist information counter อยู่ ก็เดินเข้าไปขอแผนที่หรือขอคำแนะนำเส้นทางก็ได้ค่ะ

ในสถานที่นี้จะมีการแสดงโชว์พื้นเมืองตามจุดต่าง ๆ ด้วย แต่น่าเสียดายที่เคโกะไปผิดจังหวะไปหมดเลย ไม่ได้ดูโชว์อะไรสักอย่างเลยค่ะ T.T

ตอนที่ไป พนง.แนะนำให้ดูนิทรรศการความเป็นมาของชนเผ่าพื้นเมืองต่าง ๆ ของไต้หวันก่อน ซึ่งก็อยู่ติดกับ tourist information นั่นแหละค่ะ

ภายในไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปนะคะ

ตัวอาคารที่จัดแสดงจะมี 2 ชั้น ทางเดินจะเป็นทางเดียว วน ๆ ขึ้นไปชั้นสอง จะออกมาที่ทางออกได้ค่ะ ก็จะเจอสะพานเก๋ ๆ แบบนี้

ที่ cultural park แห่งนี้มีอาณาบริเวณที่ใหญ่มาก ๆ ค่ะ แบ่งออกเป็นประมาณ 5 โซนด้วยกัน ซึ่งมีรถชัทเทิลบัสบริการฟรีค่ะ

จุดแรกที่ขึ้นรถชัทเทิลบัสก็จะหน้าตาประมาณนี้ค่ะ

** สิ่งที่ต้องระวังก็คือการขึ้นรถชัทเทิลบัสค่ะ ต้องสังเกตป้ายรอรถด้วยว่าไปไหน อย่างจุดข้างบน จุดทางเข้าที่เคโกะขึ้นจากด้านหน้าเลยเนี่ย ก็จะบอกว่าไปโซนไหน ซึ่งเค้าจะไปส่งให้ 2 โซนค่ะ คือ Naluwan กับ Fuguwan ส่วนโซนตรงกลางคือ Tamaluwan ไม่มีรถไปส่งค่ะ ต้องเดินไปเอง .. ถามว่าไกลมั้ย ก็นิดนึงค่ะ พอสมควรอยู่

ด้วยความโก๊ะ ๆ ของเคโกะเอง ก็จะนั่งรถวนไปวนมาสองสามรอบอยู่ กว่าจะครบค่ะ เพราะงั้นก็เลยจะออกตัวไว้ตรงนี้ว่า ถ้าแปะรูปสลับโซนกันก็ขออภัยด้วยค่ะ ><~

เริ่มที่โซนแรกคือ Naluwan ซึ่งจะอยู่ด้านในลึกเกือบสุดค่ะ โซนนี้มีโชว์ที่น่าสนใจอยู่ด้วย แต่เวลาไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องขอผ่านล่ะค่ะ T.T

การแสดงที่เคโกะว่าก็จะจัดในเธียเตอร์หน้าตาประมาณนี้ค่ะ

มีป้ายตั้งอยู่ด้านหน้าว่ารอบต่อไปกี่โมง และโชว์ของชนพื้นเมืองกลุ่มใด ใจเคโกะอยากดูของชนเผ่าอาเหม่ยค่ะ แต่เป็นช่วงเช้า เคโกะโผล่ไปตอนบ่ายแล้วอะ และถ้าดูก็จะกลับเย็นเกินไปค่ะ ซึ่งก็นัดเพื่อนไว้ด้วย >< อดเลยยยย~

ใกล้ ๆ ก็มีโซนอาหารจำหน่ายอยู่ พร้อมที่นั่งรับประทานเรียบร้อยค่ะ ราคาก็แรงนิดนึงตามประสาสถานที่ท่องเที่ยวนะคะ

นอกจากนี้ก็จะมีอาคารจัดแสดงนิทรรศการด้วยค่ะ แสดงวิถีชีวิตพื้นบ้านของชนเผ่าค่ะ

มีป้ายห้ามถ่ายรูป แต่ก็แอบถ่ายมานิดหน่อย แหะๆ

เอาจริง ๆ เคโกะว่าหุ่นที่เค้าจัดแสดงแอบหลอนอะ ><

ก็เหมือนจริงไป๊~

ต่อกันที่โซนถัดไปดีกว่าค่ะ ^^”

โซนถัดไปจะอยู่ด้านในลึกสุดของ Cultural Park แห่งนี้เลย ซึ่งก็คือโซน Fuguwan ค่ะ การจัดแสดงของเค้าจะอยู่ในบ้านทรงโบราณแบบพื้นเมืองอะค่ะ ในบ้านแต่ละหลังก็จะมีการแสดงวิถีชีวิตของคนพื้นเมืองที่แตกต่างกันไป

ป้ายแสดงโซนก็จะเป็นประมาณนี้นะคะ

บ้านในพื้นที่จัดแสดงก็แอบมีอะไรกุ๊กกิ๊กน่ารัก ๆ อยู่เหมือนกัน

บ้านบางหลังก็จะมีการแสดงด้วยค่ะ … ซึ่งงงงง ไม่ได้ดูเช่นเดิม มาผิดจังหวะตล๊อดดดด T.T

กำลังจะเดินออกจากโซนนี้อยู่แล้ว ก็เหลือบไปเห็นป้ายหรืออ่านในแผ่นพับที่ได้มาสักอย่างอะค่ะว่ามีงานหัตถกรรมด้วย ก็เลยโฉบเข้าไปสักหน่อย

มีคุณพี่เจ้าของบ้านนั่งเป่าแก้วทำเป็นเครื่องประดับลวดลายต่าง ๆ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นวิถีของชนเผ่าอาเหม่ยค่ะ

แล้วเคโกะก็แพ้ทางเครื่องประดับ accessories ต่างๆ อะ เลยยืน ๆ เลือก ๆ อยู่นาน สุดท้ายก็เลือกมาได้อันนึงค่ะ แล้วคุณพี่ก็อธิบายว่า แต่ละลวดลายที่อยู่บนสร้อย หรือบนเครื่องประดับนั้นจะมีความหมายไม่เหมือนกัน คล้าย ๆ เป็นการอวยพรไรงี้อะค่ะ ลวดลายแต่ละแบบก็จะมีความหมายต่างกัน แล้วเส้นที่เคโกะหยิบมานั้น เป็นการขอให้คลอดบุตรง่าย … เอิ่มมมมม… T^T

ชะงักไปสามวินาที ก่อนจะให้คุณพี่ช่วยแนะนำให้ ซึ่งภาษาจีนของคุณพี่เค้าก็ฟังไม่ค่อยถนัด (น่าจะติดสำเนียงท้องถิ่นมาค่ะ เลยทำให้ฟังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่) แล้วผสมกับความกากในภาษาจีนของตัวเองอีก งานยากเลยแหละ T.T

สุดท้ายก็ได้มา 1 เส้น เป็นสร้อยข้อมือค่ะ สนนราคา 150NTD เค้าอธิบายประมาณว่าเส้นนี้ ลวดลายนี้จะเป็นการขอให้ปลอดภัยค่ะ เข้าทางเคโกะนะ ปีชงค่ะ อะไรพอยึดเหนี่ยวได้ก็จัดไว้ก่อน ^^”

สายที่เค้าทำไว้ค่อนข้างยาวประมาณนึงเลย แต่เค้าเห็นว่าเคโกะใส่เองและใส่เลย เค้าก็ตัดสายให้สั้นลง ให้ใส่ได้กระชับขึ้นค่ะ น่ารักทีเดียว

จากนั้นก็ออกจากโซนนั้นค่ะ กลับมาที่โซนด้านหน้า แล้วก็รีบเดินไปโซนที่อยู่ตรงกลาง ที่ไม่มีรถชัทเทิลบัสไปส่งค่ะ ก็คือโซน Tamaluwan นั่นเอง

โซนนี้จะไม่มีการจัดแสดงหรือโชว์อะไรเลย เป็นเหมือนนิทรรศการถาวรตั้งไว้ให้ดู ให้ศึกษาเฉย ๆ ค่ะ ไม่ค่อยมีคนมาเดินด้วยซ้ำ (ก็น่าจะเป็นเหตุผลที่ไม่มีรถชัทเทิลบัสไปส่งล่ะนะ)

ส่วนใหญ่ก็จะประมาณแสดงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชนพื้นเมืองค่ะ เช่น บ้านมีกี่แบบ การศึกษา การดำรงชีวิต การเกษตร การละเล่นเป็นยังไงอะไรงี้ค่ะ

ที่ดึงดูดเคโกะให้เดินมาโซนนี้ก็คือสะพานเชือกค่ะ 555 แพ้ทางสะพานเชือกอีกอย่างนึง ><

เจอของเล่นพื้นเมือง ที่ไร้ผู้คนมาก ๆ 55

แล้วก็บ้านค่ะ

ปิดท้ายด้วยอะไรสักสิ่ง แต่สีสันสะดุดตาไง 555

จากนั้นก็เดินกลับมาโซนด้านหน้าตามเดิม ซึ่งจะมีร้านขายของที่ระลึกด้วยค่ะ แล้วก็มีร้านค้า ของกินเล่นอะไรนิดหน่อยนะ เคโกะเดินดูผ่าน ๆ แล้วก็กลับค่ะ

วิธีกลับก็ตรงข้ามกะวิธีมาค่ะ ก็นั่งรถบัสสายเดิมนั่นแหละ ซึ่งป้ายรถเค้าก็จะอยู่ด้านหน้า ตรงจุดที่เราลงรถบัสตอนขามาค่ะ แล้วก็นั่งไปจนป้ายสุดท้ายก็จะไปถึงที่สถานีรถไฟผิงตงค่ะ

ก่อนจบโพสต์แบบดื้อ ๆ ก็ฝากเพจเลยแล้วกัน 555
https://www.facebook.com/thisiskeigo/

National Center for Traditional Arts

สวัสดีค่ะ สถานที่อาร์ทๆ ที่มีชื่อเสียงในเมืองอี๋หลาน (Yilan) นั้นก็คงไม่แคล้วที่นี่นะคะ

Place : National Center for Traditional Arts / 国立传统艺术中心 (國立傳統藝術中心)
Website : http://en.ncfta.gov.tw/
Admission Fee : 150NTD
Open hours : 09:00 – 17:00 Monday through Friday (closed on weekends and national holidays)
Transportation : take bus no. 260 from Luodong and get off at 国立传统艺术中心 bus stop (terminal bus stop)

ก่อนหน้าที่เคโกะจะไปไม่กี่สัปดาห์ ก็มีเพื่อนคนนึงไปมาก่อนค่ะ แล้วก็มาที่นี่เหมือนกัน ก็ได้บอกว่า “ไม่น่าสนใจ เดินแป๊บเดียวก็ทั่วแล้ว” และแนะนำว่า “ไม่ควรมา” ค่ะ แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเคโกะได้แพลนไว้แล้วว่าจะไปที่เมืองอี๋หลาน และอยู่เที่ยวสองวัน ซึ่งรวมที่นี่ด้วย ก็ไม่ได้เปลี่ยนแผนค่ะ ยังคงตั้งใจมาตามแผนเดิม แล้วก็ค้นพบว่า ที่นี่ก็น่าสนใจดีนะคะ น่ามาเดินเที่ยวเลยแหละ 🙂

จริง ๆ แล้วตามแผนดั้งเดิมของเคโกะ จะมาที่นี่ในวันสุดท้ายก่อนย้ายเมืองไปเมืองอื่นต่อ และมีเวลาเดินประมาณ 2 – 2 ชั่วโมงเศษค่ะ แต่โฮสต์ที่พักแนะนำว่าเดินที่นี่ที่เดียวก็ใช้เวลาครึ่งวันแล้ว มีอะไรน่าสนใจเยอะมากกกก แล้วก็ถือวิสาสะวางแผนให้ใหม่ ย้ายมาซะวันแรก ไปเป็นที่แรกเลยค่ะ เวลาเหลือค่อยไปที่อื่นต่อ แล้วเคโกะก็โอเค ตามแผนเค้า ก็เลยรู้สึกขอบคุณเค้ามากจริง ๆ เพราะถ้ายังคงแผนเดิมที่เคโกะคิดไว้ คงเสียดายแน่ ๆ ค่ะ

ที่นี่มีอะไรน่าสนใจพอสมควรเลยทีเดียว ในความคิดเห็นส่วนตัวแล้ว “คุ้มค่ากับการมาเดินและคุ้มกับค่าตั๋วที่จ่ายไปค่ะ”

** แต่ก็แนะนำว่า ควรจะมีแบ็คกราวด์ความรู้ ความสนใจในเชิงศิลปะ ประวัติความเป็นมา หรืออะไรที่จีน ๆ สักหน่อยอะนะคะ แล้วจะอินมากกกก

ตามมาดูกันเลยค่ะ

เคโกะนั่งรถบัสสาย 260 จากด้านหลังตลาดกลางคืนหลัวตง (Luodong) ค่ะ เป็นป้ายที่อยู่ใกล้ ๆ ที่พัก ซึ่งโฮสต์เดินมาส่งด้วยตัวเองเลยทีเดียว นั่งไปเพลิน ๆ นานพอสมควรค่ะ ก็มาถึงจนได้ ซึ่งเป็นป้ายสุดท้ายเลย รถบัสจะเลี้ยวเข้ามาจอดด้านใน ตรงข้ามกับลานจอดรถค่ะ ลงรถแล้วก็เดินต่อไปอีกนิดหน่อย ก็จะถึงบริเวณทางเข้าด้านหน้า

รถบัสที่นั่งมาจะมีหน้าตาแบบในรูป คันหลังนะคะ

มาถึงด้านหน้าแล้ว ตอนแรกก็แอบลังเลนิดหน่อยว่าจะซื้อตั๋วดีมั้ย เพราะถ้าไม่ซื้อตั๋วเข้า ก็จะได้แค่ด้านหน้า กับบริเวณด้านข้างที่เป็นร้านขายของที่ระลึกอะไรนิดหน่อยค่ะ แล้วก็ตัดสินใจ ไหน ๆ ก็มาแล้วนี่นา กำเงิน 150NTD เข้าไปซื้อตั๋วที่ช่องขายตั๋วเลยค่ะ

ตั๋วที่ได้มา จะมีสูจิบัตรมาให้ด้วย 1 แผ่น ซึ่งมีแผนที่ในนั้นด้วย ก็กางออกมาดูด้วยนะคะ จะได้เดินกันให้ทั่ว ๆ เนอะ

ได้ตั๋วมาแล้วก็เดินไปทางขวามือเลยค่ะ จะมีพนง.ต้อนรับคอยเช็คตั๋วอยู่

เข้ามาด้านในแล้ว ก็จะเป็นอาคารเตี้ย ๆ ทรงจีนโบราณร่วมสมัยหน่อย ๆ ซึ่งก็เป็นร้านค้าทั้งหมดค่ะ อาจจะเป็นร้านที่แสดงผลงานศิลปะไรงี้ด้วยนะคะ ซึ่งเคโกะก็เดินผ่าน ๆ อะค่ะ ไม่ได้เข้าไปดูใกล้ ๆ (แอบเสียดายก็ตรงนี้แหละ – -” )

เดินไปได้สักหน่อยก็กางแผนที่ออกมาดู จะมีจุดแสดงด้วยค่ะ ซึ่งใกล้ ๆ เลยก็จะเป็นบริเวณวัดเหวินวู่ที่ดังมากแต่เป็นแบบจำลองมาค่ะ ซึ่งบริเวณหน้าวัด (จำลอง) จะมีเวทีการแสดงอยู่ และก็กำลังโชว์อยู่ด้วยค่ะ เป็นงิ้วที่คนจีนในประเทศไทยรุ่นแรก ๆ น่าจะคุ้นเคยกันดี (เคโกะเป็น Gen 3 ค่ะ เลยจะคุ้นเคยดีทีเดียวแหละ)

มีพนง.คอยต้อนรับและเชื้อเชิญให้นั่งชมงิ้วอยู่ใกล้ ๆ ด้วย เคโกะก็เลยไปนั่งดูงิ้วอยู่พักใหญ่เลยค่ะ ถ้าจำไม่ผิด จะพูดภาษาจีนกลางนะคะ ที่เก๋และเจ๋งมากคือ มีซับขึ้นบนจอทีวีหน้าเวทีให้ด้วย ได้อารมณ์ดูทีวีแล้วอ่านซับอะค่ะ

ดูได้พักใหญ่ ๆ ก็เดินต่อค่ะ ตลอดสองข้างทางก็จะเป็นตึกทรงโบราณ ๆ ประดับโคมจีน ๆ เหมาะกับการเดินถ่ายรูปมากมาย

ร้านขายของกินเล่นก็มีอยู่ทั่วไปค่ะ หาง่าย หิวก็พักซื้อทานได้เลยค่ะ

เดินไปเรื่อย ๆ จนถึงอาคารแสดงนิทรรศการ (น่าจะ) ข้าวของเครื่องใช้ในยุคโบราณซึ่งเข้าไปเดินดูได้ แต่ด้านในห้ามถ่ายรูปค่ะ (นี่ไง เหตุผลที่เคโกะจำไม่ได้อ่ะว่านิทรรศการเกี่ยวกับอะไรค่ะ แหะๆ) ซึ่งที่นี่สามารถเอาพาสปอร์ตไปแลกเครื่องฟังคำอธิบายภาษาอังกฤษถึงประวัติความเป็นมาของสิ่งจัดแสดงแต่ละจุดได้ค่ะ รวมทั้งบางจุดก็จะมีกิจกรรมการเรียนรู้ให้ทดลองเล่นกันด้วย เคโกะได้ไปเล่นมาด้วยนะ ซึ่งไปในจังหวะที่ไม่มีคนพอดีค่ะ พนง.เห็นว่าพูดจีนได้เลยชวนให้เล่นด้วยกัน ซึ่งจริง ๆ แล้วจะให้เด็กประถมที่มาทัศนศึกษาได้ทำกิจกรรมนี้น่ะค่ะ แหะๆ

พอออกมาจากอาคารนิทรรศการก็เจอการแสดงที่กำลังเริ่มโชว์พอดี เลยรีบวิ่งไปดูเลยค่ะ ตรงนี้ก็จะแนว ๆ กายกรรมผาดโผนอะนะ

โชว์ชุดนี้ก็จะมีเด็ก ๆ มาดูกับผู้ปกครองและให้ความสนใจกันเยอะทีเดียวค่ะ อาจจะเป็นเพราะโชว์น่าดึงดูดใจและดูน่าสนุกไรงี้ล่ะค่ะ

หลังโชว์จบ นักแสดงก็จะอยู่บริเวณด้านหน้าให้ถ่ายรูปด้วยได้ด้วยค่ะ เท่าที่เห็นก็มีคนต่อคิวรอถ่ายรูปด้วยเยอะทีเดียวค่ะ

เดินไปอีกหน่อยก็จะเป็นโซนป่าหมอก ซึ่งไม่ได้เปิดตลอดนะคะ เปิดเป็นช่วงเวลาค่ะ ไปได้จังหวะดีอีกแล้ว ^^

บริเวณนี้ก็จะอยู่ติด ๆ กับริมแม่น้ำค่ะ มองไปฝั่งตรงข้ามซึ่งก็คือพื้นที่ของที่นี่แหละค่ะ ก็ดูน่าถ่ายรูปต่อไปอีก 55 แต่ข้ามไปแล้วจะรู้สึกวังเวงมากค่ะ เงียบมากกก ไม่มีใครเดินเลยอะ

เดินต่อไปอีกห้องจัดแสดงนึง ซึ่งเค้าอธิบายถึงลำดับที่นั่งของสมาชิกในครอบครัวใหญ่ค่ะ ว่าต้องนั่งตรงไหนยังไง และมีภาพกราฟฟิคฉายให้ดูบนโต๊ะจริง ๆ ที่เราสามารถไป interact กับภาพกราฟฟิคนั้นได้ด้วย เจ๋งมั้ยล่ะ

ส่วนป้ายนี้เป็นคำอธิบายตำแหน่งที่นั่งที่เคโกะว่าไว้นะคะ ก็จะมีปู่ย่า พ่อแม่ ลุงอา เด็ก ๆ 4 คน ประมาณนี้ค่ะ

เดินไปอีกก็ยังเป็นมุมคล้าย ๆ เดิมกันนะคะ แต่คนเริ่มเดินเยอะขึ้นละ

เดินต่อไปจนเจออีกหนึ่งเวทีการแสดงค่ะ ซึ่งเวทีนี้จะสอนท่าเล่นงิ้วแบบง่าย ๆ ให้ เช่น ท่าของคำว่าฉัน, เธอ, รัก อะไรงี้อะค่ะ แล้วก็ให้ผู้ชมมีส่วนร่วมด้วยการออกมาแสดงด้วยกันบนเวที และได้รับของที่ระลึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปค่ะ

แล้วก็ลองไปเดินบนสะพานข้ามฝั่งไปอีกฝั่งแม่น้ำบ้าง

อีกฝั่งนึงนั้นเงียบมากกกกกกกกกกกกกกกก มีเรือให้นั่งล่องเรือเล่นด้วย แต่ตอนที่ไป มีคนใช้บริการน้อยค่ะ ไม่กี่ลำเอง

อีกฝั่งนึงจะมีบ้านเรือนแบบคนจีนสมัยก่อนเป๊ะที่เรียกว่า 四合院 (Siheyuan) ค่ะ ถ้าเคยดูหนังจีนโบราณก็น่าจะพอคุ้นตาบ้างนะคะ คือพอเข้าไปในบ้านเรือนเนี่ย จะเป็นลานกว้างตรงกลาง แล้วตัวบ้านคือด้านข้างทั้ง 4 ด้านค่ะ

เคโกะไปเดินวน ๆ รอบหนึ่ง แล้วก็กลับมาทางเดิม ก็น่าจะครบถ้วนแล้วล่ะค่ะ ก็เลยเดินไปตามทางออก ก็เลยเดินผ่านร้านทำธูป .. ไม่แน่ใจว่ามีให้ทดลองทำด้วยหรือเปล่า ถ้ามีก็น่าเสียดายอยู่ เพราะไม่ได้ลองทำบ้างค่ะ 55

เดินตามป้ายทางออกไปเรื่อย ๆ ก็จะเจออะไรสูง ๆ เนี่ยล่ะค่ะ (เอาซะเรียกไม่ถูกเลยว่าคืออะไรกันแน่ 555) ก็จะเป็นทางออกแล้วค่ะ

ทางออกที่นี่คือออกแล้วออกเลย จะกลับเข้าไปอีกไม่ได้แล้วนะคะ

พอออกมาแล้วก็จะเจอกับร้านค้าขายของที่ระลึก ที่เคโกะบอกไปแต่แรกว่าถ้าไม่ซื้อตั๋วก็เดินได้ คือตรงนี้ล่ะค่ะ

เสร็จสรรพเรียบร้อย ก็เดินกลับไปนั่งรอรถบัสที่ป้ายเดิมกับที่เราลงรถมาค่ะ ก็จะเป็นป้ายต้นสายเนอะ ก็นั่งรถบัสสาย 260 เหมือนเดิมกลับไปยัง Luodong ค่ะ

 

สรุปอีกครั้งกับ National Center for Traditional Arts ที่นี่นะคะ เคโกะว่าน่าสนใจทีเดียวค่ะ ถ้าชอบถ่ายรูปเก๋ ๆ ดูโบราณนิด ๆ ไรงี้อะค่ะ ก็โอเคอยู่ ในส่วนของนิทรรศการหรือการจัดแสดงนั้น ถ้ามีความรู้พื้นฐานด้านศิลปะจีน ๆ ไปด้วยก็จะอินได้ไม่ยากค่ะ ยิ่งถ้าสายอาร์ตด้วยแล้ว น่าจะเข้าถึงได้ง่ายเลยนะคะ

ส่วนตัวแล้ว ชอบที่นี่ค่ะ ใช้เวลาไปครึ่งค่อนวันอย่างที่โฮสต์บอกจริง ๆ ด้วยล่ะค่ะ ^^